হঠাত পোৱা এই বাৰ্তাটোৱে মনটো খেলিমেলি কৰি দিলে ৷ আচলতে যিদিনাই ঘৰলৈ যাব নোৱাৰা খবৰটো খাটাং হৈছিল, সিদিনাৰ পৰাই মনক বান্ধিছিলোঁ ৷ কথাতে আছে, বোলে মনক নিদিবা লাই ৷ পিচে লাই লফা আদি শাকবোৰ আজিকালি আবেলিৰ হাটত হালি-জালি নুফুৰে ৷ আজিকালি কেপচিকাম, জুইচ্, চ'চ্ আদিয়েহে পোনচাটে পাকঘৰৰ ফ্ৰীজত ঠাই পায় ৷
আগতে বহাগৰ বিহু মানেই মনত তত নোহোৱা যেন লাগে ৷ গাৱৰে মহাজনৰ বাৰীৰ পাকৰিজোপাত থকা কপৌফুল, শ্মশানৰ ফালেদি পোৱা ঘাটত থকা মাখিয়তিবোৰ, বিলৰ পাৰত থকা তৰাৰ ঝাৰণিডৰা, বাৰীৰ ফালে থকা কেতুৰি, কাজলগুৰি আদি জোগাৰ কৰাৰ আনন্দ কিমান সেয়া ফেচবুকত হেপি বিহুৰে চেলফি দিয়া সকলে অনুভৱ কৰিব পাৰিব জানো?
যোৱাকালিৰে পৰা মনটো সেমেকি আছে বিভিন্ন কাৰণত ৷ মনত হেজাৰ অভিমান, এবুকু শূন্যতা ৷ অবশ্যে খুড়াৰ লৰাজন এইবাৰ মেট্ৰিক দি ইয়ালৈ থকাকে আহিছে বাবে মনৰ দুখ কিছু পাতলিছে ৷ তথাপি কালি সন্ধিয়াৰ পৰাই চেনেল বিহু আৰু হেপ্পি বিহুয়ে মনটোক গ্ৰাস কৰিছে ৷ এইমাত্ৰ উৰি যাব পৰা হ'লে ৷ গৈয়েই জাপ মাৰিলোহেতেন টিহু নৈৰ বুকুত ৷ শ্মশানৰ ঘাটত ৷ আচলতে আমাৰ গাৱত তিনিতা ঘাট ৷ শ্মশানৰ ঘাট, তিৰি (তিৰোতাৰ)ৰ ঘাট, দলংৰ ঘাট ৷ ইয়াৰে শ্মশানৰ ঘাটত ডেকাবোৰ আহে ৷ মানুহৰ আহ-যাহ নাথাকে ৷ সেইবাবেই ইয়াত ৰগৰ, ফুচৰিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কত ধৰণৰ মেল ৷ বিড়ি-চিগাৰেট হুপাৰ ট্ৰেইনিং, চিঠি লিখা, ছোৱালী পতোৱাৰ অাদিপাঠ, আৰুযে কত কি… ক'বলৈকে লাজ লাগে যদিও ৰোমন্থনো ভাল লাগে ৷ তিৰিৰ ঘাটত সাধাৰণতে মতা মানুহবোৰ কমেইহে যায় ৷ ৰাতিপুৱা একেবাৰেই নাযায় ৷ কাৰন জীয়ৰী বোৱাৰীৰ গা ধোৱা ঘাট সেইটো ৷ বাকী সকলৰ বাবে দলংৰ ঘাটেই সৰ্বোত্তম ৷
তেতিয়াৰ দিনত কপটতা, দাদাগিৰি, দালালগিৰি, চোৰ-চাতুৰি আদি শব্দবোৰ তেনেই অচিনাকি আছিল ৷ গাঁৱৰ সকলোবোৰ কথা মিটিং পাতি সমজুৱা হিচাপে কৰি লৈছিল ৷ ধনী দুখীয়াৰ প্ৰভেদো বিশেষ নাছিল ৷ এতিয়াও মনত পৰে… এবাৰ বহাগৰ বিহুৰ ঠিক আগদিনাখন সন্ধিয়া থেপিমাকো (থেপী পেহীৰ মাক) আবুৰ ঘৰৰ চাল-বেৰ সকলো উৰুৱাই নিলে বতাহে ৷ বুঢ়ী আৰু জীয়েকে ৰাউচি জুৰিলে ৷ বতৰ শাম কটাৰ লগে লগে গাঁৱৰ মানুহ সকলো আহিল ৷ পিছদিনা মঙ্গলবাৰ, বাহ কটা নিষেধ, তাতে আকৌ বিহু ৷ গতিকে ৰাইজে সিদ্ধান্ত ল'লে ৰাতিয়েই কিবা এটা কৰাৰ ৷ কথামতেই কাম ৷ গাঁৱখনত থকা দুয়োটা মেন্থেল লাইট (হেঁচক-লাইট) অনা হল ৷ কপাল ভাল টাৱৈৰ ঘৰত এখন আনিথোৱা পুৰনি মেন্থেলো আছিল ৷ ৰাইজে টৰ্চ, লেম্প, চাকি আদিৰে লাগি গ'ল কামত ৷ এতিয়াও মনত আছে, সেইৰাতিৰ দৰে ফূৰ্তি কেতিয়াও কাকো কৰা দেখা নাই আজিলৈকে ৷ পুৱা গৰু ধুৱাই আহি আবুৰ ঘৰটো চাব গলো ৷ দেখিলো বুঢ়ীৰ ঘৰৰ উৰুখা চালৰ সলনি নতুনকৈ চোঁৱা চাল ৷
আজিকালি এইখিনি কথা কল্পনাৰ কাহিনী বুলিবলৈ তেনেই উজু ৷ চকুৰ আগতে দেখিলো মানুহৰ মনবোৰৰ পৰিবৰ্তন হল ৷ বজাৰত যেনেকৈ কাপোৰৰ মোনাৰ সলনি পলিথিন সোমাল, অসমীয়াৰ মাজতো ডিজিটেল কথা, চিন্তাবোৰ সোমাল ৷ এতিয়া বিহুৰ শুভেচ্ছা দিলো বুলি কবলৈও সময়ৰ নাটনি ৷ তাতে আকৌ ৰেডিও জকিৰ খিচিৰিখমীয়া ভাখাৰ (ভাষা) কথাবোৰেও আমাক বৰকৈ আকৃষ্ট কৰে ৷ অসমীয়াৰ বিহু গছৰ তলত নৰ'ল, একেবাৰে চিডিৰ পাকত ঘুৰি ক'ক ষ্টুডিঅ পালেগৈ ৷ সিদিনা আকৌ এজনে ক'লে বোলে দাদা ৰ'কজ বিহুৰ প্ৰস্তুতিৰ বাবে মাতষাৰ দিব নোৱাৰা হৈছো, ডণ্ট মাইণ্ড ৷ মই বোলো হব, মাইণ্ড নকৰোঁ পিচে এই ৰ'কজ বিহু কিনো? সি বহুত কিবাকিবি ক'লে ৷ কিন্তু মই মাত্ৰ বুজিলো যে ৰ'কজ বিহু মানে ৰোগগ্ৰস্ততাৰ কবলত পৰা এবিধ অতিআধুনিক বিহু, যাক এচামে ৰেপি ৰেপি শেষ কৰিছে ৷ হবই দিয়কচোন ৷ সিদিনা ইউটিউবত দেখিলো অসমীয়াৰ "ডিস্ক' বিহু" ৷ বিহুৰ নামত নগ্নতাক কেনেদৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰি বুজিবলৈ হ'লে এই 'ডিস্ক' বিহু' চাব এবাৰলৈ ৷
আচলতে সকলোতে ভেজাল খাই খাই, হাইব্ৰিডৰ মজা লৈ লৈ আমি আচলবোৰ পাহৰিলোঁ ৷ ইতিহাসে কয়, যি জাতিয়ে নিজৰ সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা বন্ধকত থয়, সেইজাতিৰ পিছলৈ অস্বিত্ব নৰয় ৷ পুৱাই মাক ফোন কৰিলোঁ, বিহুৰ বতৰা লবলৈ ৷ মাই এফালৰ পৰা কৈ গ'ল নতুনকৈ পোৱালি জগা গাইজনীৰ কথা, পুখুৰীত হোৱা হেলচি শাকৰ কথা, যোৱাবাৰ ছুটীত যাওতে কৰি অহা খেতিখিনিৰ কথা, বুঢ়ী গাইজনীৰ গাখীৰৰ পৰিমান কমাৰ কথা, কুল খুড়াৰ তিনিগুণীয়া পঘাৰ দাম বঢ়াৰ কথা, কালিলৈ হবলগীয়া বাকীৰ দোকানৰ হালখাতাৰ কথা ৷ মাই কৈ গল, মই শুনি গ'লো ৷ মনটো অবুজ বেদনাত ভৰি পৰিল ৷ ফোনটো কাটি চকুদুটা মুদিলো ক্ষন্তেকৰ বাবে ৷ ভাইটিয়ে চিঞৰিলে, দাদা উঠ, অফিচৰ সময় হ'ল ৷
এৰা, কৰ্মই ধৰ্ম বুলি ওলালো কৰ্মস্থলীলৈ ৷ অহাৰ আগেয়ে ভাইটিক কলো বোলো আজি ভাত নাখাও দুপৰীয়া ৷ চিৰা খামদে ৷ মই আহোতে কেণ্টিনৰ পৰা মিঠা দৈ লৈ আনিম ৷ পিচে সি ক'লে, "তুমি যি খোৱা খাবা ৷ মই মেগীৰেই কাম চলাম ৷ এনেও দৈ চিৰা ভাল নালাগে" ৷ মই হবদে বুলি কৈ আহি গাড়ী ষ্টাৰ্ট কৰিলোঁ ৷ এৰা, দৈ চিৰা খোৱাতকৈ মেগীয়েই বেষ্ট ৷ আনক, খোলক, লৰাওক দুই মিনিট আৰু খাওক ৷ খাই উঠি মেচেজ কৰক বিন্দাচ্ "হেপ্পি বিহু" বুলি৷
@
##ৰঙালী বিহু আৰু আগন্তুক অসমীয়া নতুন বছৰৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছা যাচিলো প্ৰতিজন সুহৃদক আৰু প্ৰতিগৰাকী অসমীয়াক । সফল হওক , সপোনবোৰ বাস্তৱ হওক, তাৰেই কামনাৰে ৷
আগতে বহাগৰ বিহু মানেই মনত তত নোহোৱা যেন লাগে ৷ গাৱৰে মহাজনৰ বাৰীৰ পাকৰিজোপাত থকা কপৌফুল, শ্মশানৰ ফালেদি পোৱা ঘাটত থকা মাখিয়তিবোৰ, বিলৰ পাৰত থকা তৰাৰ ঝাৰণিডৰা, বাৰীৰ ফালে থকা কেতুৰি, কাজলগুৰি আদি জোগাৰ কৰাৰ আনন্দ কিমান সেয়া ফেচবুকত হেপি বিহুৰে চেলফি দিয়া সকলে অনুভৱ কৰিব পাৰিব জানো?
যোৱাকালিৰে পৰা মনটো সেমেকি আছে বিভিন্ন কাৰণত ৷ মনত হেজাৰ অভিমান, এবুকু শূন্যতা ৷ অবশ্যে খুড়াৰ লৰাজন এইবাৰ মেট্ৰিক দি ইয়ালৈ থকাকে আহিছে বাবে মনৰ দুখ কিছু পাতলিছে ৷ তথাপি কালি সন্ধিয়াৰ পৰাই চেনেল বিহু আৰু হেপ্পি বিহুয়ে মনটোক গ্ৰাস কৰিছে ৷ এইমাত্ৰ উৰি যাব পৰা হ'লে ৷ গৈয়েই জাপ মাৰিলোহেতেন টিহু নৈৰ বুকুত ৷ শ্মশানৰ ঘাটত ৷ আচলতে আমাৰ গাৱত তিনিতা ঘাট ৷ শ্মশানৰ ঘাট, তিৰি (তিৰোতাৰ)ৰ ঘাট, দলংৰ ঘাট ৷ ইয়াৰে শ্মশানৰ ঘাটত ডেকাবোৰ আহে ৷ মানুহৰ আহ-যাহ নাথাকে ৷ সেইবাবেই ইয়াত ৰগৰ, ফুচৰিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কত ধৰণৰ মেল ৷ বিড়ি-চিগাৰেট হুপাৰ ট্ৰেইনিং, চিঠি লিখা, ছোৱালী পতোৱাৰ অাদিপাঠ, আৰুযে কত কি… ক'বলৈকে লাজ লাগে যদিও ৰোমন্থনো ভাল লাগে ৷ তিৰিৰ ঘাটত সাধাৰণতে মতা মানুহবোৰ কমেইহে যায় ৷ ৰাতিপুৱা একেবাৰেই নাযায় ৷ কাৰন জীয়ৰী বোৱাৰীৰ গা ধোৱা ঘাট সেইটো ৷ বাকী সকলৰ বাবে দলংৰ ঘাটেই সৰ্বোত্তম ৷
তেতিয়াৰ দিনত কপটতা, দাদাগিৰি, দালালগিৰি, চোৰ-চাতুৰি আদি শব্দবোৰ তেনেই অচিনাকি আছিল ৷ গাঁৱৰ সকলোবোৰ কথা মিটিং পাতি সমজুৱা হিচাপে কৰি লৈছিল ৷ ধনী দুখীয়াৰ প্ৰভেদো বিশেষ নাছিল ৷ এতিয়াও মনত পৰে… এবাৰ বহাগৰ বিহুৰ ঠিক আগদিনাখন সন্ধিয়া থেপিমাকো (থেপী পেহীৰ মাক) আবুৰ ঘৰৰ চাল-বেৰ সকলো উৰুৱাই নিলে বতাহে ৷ বুঢ়ী আৰু জীয়েকে ৰাউচি জুৰিলে ৷ বতৰ শাম কটাৰ লগে লগে গাঁৱৰ মানুহ সকলো আহিল ৷ পিছদিনা মঙ্গলবাৰ, বাহ কটা নিষেধ, তাতে আকৌ বিহু ৷ গতিকে ৰাইজে সিদ্ধান্ত ল'লে ৰাতিয়েই কিবা এটা কৰাৰ ৷ কথামতেই কাম ৷ গাঁৱখনত থকা দুয়োটা মেন্থেল লাইট (হেঁচক-লাইট) অনা হল ৷ কপাল ভাল টাৱৈৰ ঘৰত এখন আনিথোৱা পুৰনি মেন্থেলো আছিল ৷ ৰাইজে টৰ্চ, লেম্প, চাকি আদিৰে লাগি গ'ল কামত ৷ এতিয়াও মনত আছে, সেইৰাতিৰ দৰে ফূৰ্তি কেতিয়াও কাকো কৰা দেখা নাই আজিলৈকে ৷ পুৱা গৰু ধুৱাই আহি আবুৰ ঘৰটো চাব গলো ৷ দেখিলো বুঢ়ীৰ ঘৰৰ উৰুখা চালৰ সলনি নতুনকৈ চোঁৱা চাল ৷
আজিকালি এইখিনি কথা কল্পনাৰ কাহিনী বুলিবলৈ তেনেই উজু ৷ চকুৰ আগতে দেখিলো মানুহৰ মনবোৰৰ পৰিবৰ্তন হল ৷ বজাৰত যেনেকৈ কাপোৰৰ মোনাৰ সলনি পলিথিন সোমাল, অসমীয়াৰ মাজতো ডিজিটেল কথা, চিন্তাবোৰ সোমাল ৷ এতিয়া বিহুৰ শুভেচ্ছা দিলো বুলি কবলৈও সময়ৰ নাটনি ৷ তাতে আকৌ ৰেডিও জকিৰ খিচিৰিখমীয়া ভাখাৰ (ভাষা) কথাবোৰেও আমাক বৰকৈ আকৃষ্ট কৰে ৷ অসমীয়াৰ বিহু গছৰ তলত নৰ'ল, একেবাৰে চিডিৰ পাকত ঘুৰি ক'ক ষ্টুডিঅ পালেগৈ ৷ সিদিনা আকৌ এজনে ক'লে বোলে দাদা ৰ'কজ বিহুৰ প্ৰস্তুতিৰ বাবে মাতষাৰ দিব নোৱাৰা হৈছো, ডণ্ট মাইণ্ড ৷ মই বোলো হব, মাইণ্ড নকৰোঁ পিচে এই ৰ'কজ বিহু কিনো? সি বহুত কিবাকিবি ক'লে ৷ কিন্তু মই মাত্ৰ বুজিলো যে ৰ'কজ বিহু মানে ৰোগগ্ৰস্ততাৰ কবলত পৰা এবিধ অতিআধুনিক বিহু, যাক এচামে ৰেপি ৰেপি শেষ কৰিছে ৷ হবই দিয়কচোন ৷ সিদিনা ইউটিউবত দেখিলো অসমীয়াৰ "ডিস্ক' বিহু" ৷ বিহুৰ নামত নগ্নতাক কেনেদৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰি বুজিবলৈ হ'লে এই 'ডিস্ক' বিহু' চাব এবাৰলৈ ৷
আচলতে সকলোতে ভেজাল খাই খাই, হাইব্ৰিডৰ মজা লৈ লৈ আমি আচলবোৰ পাহৰিলোঁ ৷ ইতিহাসে কয়, যি জাতিয়ে নিজৰ সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা বন্ধকত থয়, সেইজাতিৰ পিছলৈ অস্বিত্ব নৰয় ৷ পুৱাই মাক ফোন কৰিলোঁ, বিহুৰ বতৰা লবলৈ ৷ মাই এফালৰ পৰা কৈ গ'ল নতুনকৈ পোৱালি জগা গাইজনীৰ কথা, পুখুৰীত হোৱা হেলচি শাকৰ কথা, যোৱাবাৰ ছুটীত যাওতে কৰি অহা খেতিখিনিৰ কথা, বুঢ়ী গাইজনীৰ গাখীৰৰ পৰিমান কমাৰ কথা, কুল খুড়াৰ তিনিগুণীয়া পঘাৰ দাম বঢ়াৰ কথা, কালিলৈ হবলগীয়া বাকীৰ দোকানৰ হালখাতাৰ কথা ৷ মাই কৈ গল, মই শুনি গ'লো ৷ মনটো অবুজ বেদনাত ভৰি পৰিল ৷ ফোনটো কাটি চকুদুটা মুদিলো ক্ষন্তেকৰ বাবে ৷ ভাইটিয়ে চিঞৰিলে, দাদা উঠ, অফিচৰ সময় হ'ল ৷
এৰা, কৰ্মই ধৰ্ম বুলি ওলালো কৰ্মস্থলীলৈ ৷ অহাৰ আগেয়ে ভাইটিক কলো বোলো আজি ভাত নাখাও দুপৰীয়া ৷ চিৰা খামদে ৷ মই আহোতে কেণ্টিনৰ পৰা মিঠা দৈ লৈ আনিম ৷ পিচে সি ক'লে, "তুমি যি খোৱা খাবা ৷ মই মেগীৰেই কাম চলাম ৷ এনেও দৈ চিৰা ভাল নালাগে" ৷ মই হবদে বুলি কৈ আহি গাড়ী ষ্টাৰ্ট কৰিলোঁ ৷ এৰা, দৈ চিৰা খোৱাতকৈ মেগীয়েই বেষ্ট ৷ আনক, খোলক, লৰাওক দুই মিনিট আৰু খাওক ৷ খাই উঠি মেচেজ কৰক বিন্দাচ্ "হেপ্পি বিহু" বুলি৷
@
##ৰঙালী বিহু আৰু আগন্তুক অসমীয়া নতুন বছৰৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছা যাচিলো প্ৰতিজন সুহৃদক আৰু প্ৰতিগৰাকী অসমীয়াক । সফল হওক , সপোনবোৰ বাস্তৱ হওক, তাৰেই কামনাৰে ৷
ঘনশ্যাম ডেকা, আইজলৰ পৰা ৷
No comments:
Post a Comment