জুবিনদা

আপোনাৰ বাবেই শব্দৰ সম্ভাৰ

অভিধানৰ পাতে-পাতে বিচাৰিছো
প্রিয় গায়কৰ বাবে বাছকবনীয়া এমুঠি শব্দ।
জানেনে জুবিনদা
মনত 'হৰদম' বাজি থাকে আপোনাৰ কণ্ঠ
মায়াবিনী ৰাতিৰ মায়াত উন্মাদ
কলেজীয়া দিনবোৰ
ৰুমালৰ ভাঁজত
আঙুলি কাটি লিখা হিয়াৰ পত্রবোৰ
নীলাঞ্জনা অনামিকাহতৰ কথাবোৰ
আৰু যে কত কি......
নিঃসন্দেহে আপুনি প্রিয় শিল্পী
এটি দুৰ্দান্ত সুৰৰ চিৰসেউজ কবিতা।
ভুপেনদা, খগেনদা, আৰু বহুজনৰ নিচিনা
অন্যতম আপুনিও বিদগদ অসমীয়া।
তথাপি উচপ খাই উঠিলো সিদিনা
আপোনাৰ জাতীয় সংগীতৰ ভিৰত
পেপুৱা লাগিল মোৰ কবিতা
মোৰ চিকুণী দেশৰ সুৱদি সুৰত
নালাগে বাজিব প্রিয় কণ্ঠৰ সংগীত
মাতাল নিশা বেসুৰা নকৰিব
স্বজাতিৰ অভিমান।
জুবিনদা
পাঠশালাৰ পৰা পেৰিচলৈ
সকলোতে বজাই যাওক শালীনতাৰ সুৰ
গীতাৰৰ স্পন্দনত পাৰিলে গাওক
দেশৰ গান
জাতিৰ গান......
মায়াবিনী ৰাতিৰ অনুভৱত
আৰু নালাগে ধুমুহাৰ ‘বিট্‌’
'লাইটপোষ্ট' বগাই মুধচ পালেই গাব পাৰি জানো
শতিকাৰ শ্রেষ্ঠ গীত !!
বাগৰি-বাগৰি চিঞৰিলেই জানো সৃষ্টি হয়
হিয়াৰ আমঠু যেন একোটি সুমধুৰ সংগীত......।।
ভুল নুবুজিব জুবিনদা
কৈ দিলো আজি মনৰ বহু কথা।
প্রিয় গীতৰ অমৰ স্রষ্টা
আপোনাৰ বিতর্কৰ বাবে মনত লাগে ব্যথা।।
প্লিজ...............
উন্মত্ত এজাক চেঙেলীয়াৰ হাত চাপৰিত
পাহৰি নাযাব মূধাফুটা কণ্ঠৰ ব্যাপ্তি।
বৰদানত বিলীন হৈ নাযায় সকলো
সময়ৰ নিষ্ঠুৰ আহ্বানত ভাল-বেয়াবোৰ
ইতিহাসৰ পাতত থাকি যাব চিৰদিনলৈ।।

ঘনশ্যাম ডেকা, আইজল, ২৪/০৫/২০১৫

আই

আই
.....................
তোৰ বাবেই যতনাইছো শব্দবোৰ
ধুনীয়া নহয় যদিওবা
তথাপি হেঁপাহৰ এপাচি সুৰীয়া ছন্দ
তই কোৱা সাধুবোৰৰ দৰেই।
চোতালত বাগৰি বাগৰি শুনা সাধুবোৰ
ভক্ত ধ্রুব, বাৰী কোঁৱৰ, তেজীমলা আদিবোৰ
শৰৎ নিশাৰ নিষুপ্তি পৰৰ গীতবোৰ
জোনলৈ আঙুলি টোৱাই বেজি বিচৰা মূর্ছনা
তোৰ ভোঁকৰ ভাত গৰাহ মোক খুৱাই দিয়াৰ কল্পনা
সকলোতে বিচাৰি ফুৰো তোৰ ভৰিৰ ছাপবোৰ।
পিতাৰ গালিবোৰত থৰকাচুটি হেৰাই দিয়া দৌৰ
আঁচলেদি মেৰিয়াই তোৰ বুকুত লুকুৱাই লোৱা আব্‌দাৰ
তই মোৰ মমতাৰ সাগৰ, প্রেমৰ বিশাল আকাশ।
তোৰ বাবে আজি নাই শব্দৰ প্রকাশ......
বাতানুকূল কোঠাত নোসোমাই তোৰ হুমুনিয়াহ
সুউচ্চ অট্টালিকা বগাব নোৱাৰে তোৰ আর্তনাদে
ধুমুহাৰ ৰাতি দুৱাৰত পিৰা পাৰি এইবাৰো গাবি
‘বাতেহি আই মোৰ বাপাক কুশলে ৰাখ’......
তই উৰুখা পঁজাত জোনাক সাবটি থাক!
নামাতিবি এইবেলি বিহুত ব্যস্ত আজি চহাৰ পো
মানুহজনীয়ে সহিব নোৱাৰে গাৱঁৰ বোকাৰ গোন্ধ
তহতৰ গাৱঁলীয়া ভুতবোৰৰ মৰমৰ অতপালিত
ৰুগীয়া হব খোজে মনৰ আভিজাত্যবোৰ
মহঙা পোঁছাকযোৰৰ ৰঙবোৰ।
আই, মোৰ হৃদয়ত এবুকু ব্যথা।
আমনি নকৰিবি কৈ কৈ অভাবৰ কথা
ভনীজনীক উলিয়াই দিবলৈ আছে পিতাৰ দিনৰ মাটি দুপুৰা
জানিচনে তই......অভাবী মই আজি চৌদিশৰ পৰা!!
ৰাতিৰ ৰঙীণ আলোকৰ নগৰীত নুশুনো
চিনাকি চিঞৰবোৰ, গৰখীয়াৰ বাঁহীৰ মোহিনী সুৰ
গিলাচৰ ভিন্নৰঙী পানীয়ৰ ভিৰত ডিঙিতেই শেষ আজি
বুকুভঙ্গা কান্দোনবোৰ......
মোৰ বাবে নালাগে অশ্ৰুবাৰি
মই নুবুজো তোৰ মোচাবিদাৰ কথাষাৰি।।
নিচুকনি গীত নাগাবি আৰু
মোৰ টোপনিয়াবলৈ নিচাই বাৰু।
ভুল নুবুজিবি আই, কি বুলি বুজাম তোক
যন্ত্রণাৰ জুই একুৰাই প্রতিনিয়ত তপতাই মোক
এপিঠি-দুপিঠি পুৰিল চাৰিপিঠি
পাহৰিলোচোন আজি পিতাৰ মৃত্যুতিথি।।
সন্তাপৰ চকুলো বোৱাবলৈ মাতিবিনে
আৰু মাথোন এবাৰলৈ মোক
জানোচা পুতাইৰ অহশ্মম হেৰাই ভাল পায় তোক
তোৰ চেনেহৰ আঁচল পালেই
হেৰায় জানোচা সাঁচি ৰখা এনদী শোঁক.........।

(মোচাবিদা-দিহা-পোহা, দিহা-যুগুতি; অহশ্মম-মই আৰু মোৰ ভাৱৰ পৰা ওপজা অহঙ্কাৰ)
ঘনশ্যাম ডেকা, আইজল, ০৪/০৫/১৫